Hectisch, verdrietig, blij, moe...

Dat was me het nachtje en dagje wel weer...

Gisteravond kreeg 1 van onze geiten weeën. Niet echt verwacht, Mukkie is nou niet echt wat je noemt een macho, en daarom ook alweer een tijd geleden verhuisd. Maar blijkbaar heeft hij zijn werk toch gedaan. De geit in kwestie was de laatste tijd ook al wel wat dikker aan het worden, maar stond niet "op knappen" wat ons betreft. Wel had ze gisteravond ontzettend dikke uiers, dus het klopte toch allemaal wel.
Het duurde lang, maar het leek toch allemaal wel goed te gaan. Uiteraard de hele nacht niet geslapen, steeds weer gaan kijken, en vanochtend werd er dan eindelijk een lammetje geboren.
Helaas lukte het met geen mogelijkheid het diertje te laten ademen, we hebben echt alles geprobeerd, maar het mocht niet baten. Daar zit je dan, vreselijk moe, met een prachtig lammetje dat dood geboren is. Echt een anticlimax.

Na dat alles toch nog heel eventjes mijn bedje in gedoken, 2 a 3 uurtjes nog maar tot mijn werkdag begon. De moedergeit bleef "roepen" naar haar lammetje, dat we inmiddels toch weggehaald hadden, zooooo zielig. We zijn de hele dag naarstig op zoek geweest naar iemand met een pasgeboren geitje dat "over" is (bijv. van een drieling), maar er nog steeds geen kunnen vinden. De kans is groot dat dat na morgen ook geen zin meer heeft, dus we hopen dat we morgen nog een geitje / bokje kunnen vinden voor haar.

's Middags gingen we even bij de schapen kijken (routine), en daar wachtte ons een vrolijkere verrassing; Soay-lammetje nummer 3 was geboren, en "alive and kicking"! Daar waren we dan wel weer heel blij mee natuurlijk, maar het was wel een heel dubbel gevoel.

We zijn ontzettend moe van deze hectische 24 uur, en gaan hopelijk vannacht eens een nacht goed slapen, er staan geen bevallingen op de planning hoop ik...

Foto's van het Soay-lammetje (wij gokken dat het een meisje is, maar dat is nog niet zeker) volgen uiteraard binnenkort.