Daar is ze dan weer!

Vandaag dan eindelijk tijd om weer een blogje te schrijven, al is de tijd wat verkort door een "avontuur"... Vanavond ondanks de gladde weg vol sneeuw toch maar op weg gegaan naar de supermarkt voor de laatste kerst-boodschappen. Het was niet echt ideaal op de weg, maar het ging eigenlijk nog best wel. Ook de terugweg ging goed, maar toen we onze straat in reden zagen we tot onze verbazing dat er zeker 40 cm sneeuw in het midden van de weg lag! Dat was blijkbaar van de akkers af gewaaid, en had hele bergen sneeuw op de weg tot gevolg. Nou is onze auto niet verlaagd, maar 40 cm sneeuw was toch echt te veel van het goede, en dus konden we niet meer voor of achteruit... Nadat manlief na 100x proberen toch maar naar ons huis gelopen was om een schep te halen (+/- 100 m was het nog maar) en hij de auto rondom vrij geschept had, konden we dan toch eindelijk naar huis. Gelukkig met een auto vol boodschappen, dus voorlopig hoeven we de deur niet meer uit!

Met Ozzy gaat het goed. Ze zit goed in haar vacht, is (wat mij betreft) niks te dik en niks te dun, en ze is hardstikke vrolijk. Met haar 2,5 jaar is ze hard op weg om een volwassen hond te worden, en zo begint ze er ook steeds meer uit te zien. We hebben het idee dat ze iets rustiger is, misschien komt het wel door de kou. Ze vindt sneeuw wel leuk, maar ze gaat ook weer graag de stal in zodat ze op haar berg stro kan gaan liggen. Ze deelt haar "hok" (het zijn 2 paardenstallen aan elkaar) 's nachts met niemand minder dan Mukkie Reloaded, hij wordt door de andere geiten niet goed geaccepteerd. Hij bijt ook niet van zich af, het is een beetje een watje wat dat betreft, en hij werd mager omdat hij niet mee mocht eten met de rest...Vandaar dat we hem apart gezet hebben tot hij groot en sterk is geworden. Oz vindt het reuze gezellig zo'n maatje, het maakt haar niet uit van welke diersoort. Ze laat zelfs haar brokken voor Mukkie staan!

Zoals beloofd nog een filmpje van onze "Princess of Darkness". In het filmpje is Ozzy 's morgens net buiten, en moet dus eerst een klein plasje doen, en dan ook nog een beetje dol doen tegen ons natuurlijk. Ze vindt de camera ook interessant, maar ze loopt daarna toch richting de poort om te kijken of er geen indringers in de buurt zijn. Meestal gaat ze daar dan blaffen om te laten weten dat ze er is, en daarna wordt overal druk gesnuffeld zodat ze weet wie er 's nachts allemaal rondlopen (de plaatselijke egeltjes meestal, maar heel soms ook een fazant of iets dergelijks). Helaas hield mijn camera ermee op net voordat er een tractor langs kwam rijden, dat was (in SBS6 termen) "mooie televisie" geweest!

Nog heeeeeeel even geduld...

Beste blog-lezers en Ozzy-groupies,
Het is een tijd lang stil geweest op deze blog, maar hopelijk gaat daar de komende dagen verandering in komen.
Er zijn een paar vrije dagen in aantocht, en dan zou er toch tijd genoeg moeten zijn om weer eens een blogje te schrijven.
De eerste sneeuw-foto's en filmpjes van dit jaar zijn gemaakt, hierboven alvast een aantal van deze foto's. In de volgende blog komt een filmpje van Ozzy, kom dus zeker nog eens langs-gesurfd om te kijken!

Hooi!

De kunst van het "Boeren"...

Omdat we pas heel laat dit voorjaar kunstmest gestrooid hebben op het weiland, en het gras daarvoor zo kort mogelijk moest zijn, moesten we nog maar afwachten of het dit jaar nog lang genoeg zou worden om te kunnen hooien. Omdat ons weiland al jaren en jaren niet onderhouden was voordat we het kochten, was kunstmest strooien dit jaar belangrijker dan hooi maken, hoewel dat toch ook wel fijn zou zijn natuurlijk, omdat we het dan niet hoeven te kopen.

Lang genoeg was het gras al wel een tijdje, alleen moet het om hooi te maken ook wel een paar dagen achter elkaar droog (en liefst ook warm) zijn. Dat was steeds niet zo, elke keer ging het toch weer regenen.
Onze buurman (die een tractor en de nodige toebehoren heeft, en dus voor ons het werk doet in ruil voor veel van het hooi) durfde het vorige week nog niet aan om te maaien, gelukkig maar, want het heeft ontzettend veel geregend. We vroegen ons steeds vaker af of het nog wel ging lukken om te hooien dit jaar...

Gisteravond hoorden we ineens iets dat verdacht veel op een tractor leek, en het kwam toch wel heel dichtbij... Ja hoor, de buurman was aan het maaien! Wij hebben meteen op de buienradar gekeken, het leek een heel eind droog te blijven gelukkig. (wat dat betreft kun je beter een boer vertrouwen dan het weerbericht). Vanmorgen vroeg werd het gras geschud, waarschijnlijk vanavond ook nog een keer, en dan donderdag en misschien vrijdag nog als het nodig is. Dan komt vrijdag of zaterdag de balen-pers, en dan is het afwachten hoeveel balen er dit jaar van ons weiland komen! Vorig jaar hadden we er 10, dat hadden er veel meer kunnen zijn met wat meer weide-onderhoud. We zijn benieuwd of de kunstmest dit jaar al effect heeft of pas volgend jaar...

Zullen we het ook nog even over Ozzy hebben? Oz is niet blij dat de tractor van de buurman over ons land rijdt. Ze blaft heel zwaar en heel hard, maar dat ding blijft maar rondjes rijden steeds! Maar gelukkig is het maar een paar dagen, en niet al te lang achter elkaar. We hebben laatst nog een fotootje gemaakt in de stal, het is niet echt een world-press photo, maar hij kan er mee door toch? Als je bedenkt dat ze niet de moeite neemt om stil te blijven zitten / staan, en dat de belichting bij ons in de stal nou ook niet echt denderend is, valt het allemaal best wel mee ;-)

Mukkie Reloaded

Hmmm, misschien dat de (enkele) lezer van deze blog vraagtekens zet bij de titel ervan. Ik zal proberen wat uitleg te geven!

Toen wij naar Duitsland emigreerden en daardoor de trotse bezitters waren van een flinke tuin met een klein stalletje, werd het idee geboren om een paar dwerggeitjes aan te schaffen. Bij de plaatselijke Streichelzoo waren een heleboel lammetjes geboren, en we hebben toen 3 bokjes uitgezocht die (gecastreerd en wel) bij ons mochten komen wonen.

Echt leuke namen konden we maar niet verzinnen, en dat terwijl we toch meestal wel vindingrijk zijn daarmee. Een paar dagen later stond de (duitse) buurvrouw bij het hek de geitjes te roepen; "Mukmuk, mukmuk..." Ze vroeg hoe de donkerbruine geit die op haar af kwam eigenlijk heette, en wij zeiden allebei meteen: Mukmuk! De andere 2 werden al snel omgedoopt tot Mickey en Makker, en zo hadden we Mickey, Makker en Mukmuk.

Mukmuk (ook wel Mukkie) bleek een echte bok te zijn, waarschijnlijk zijn ze vergeten hem te castreren. Maar omdat het zo'n vriendelijk en aanhankelijk beest was mocht hij gewoon blijven. Toen we onze boerderij kochten hebben we hem beloofd dat hij een paar dames zou krijgen om een gezinnetje mee te stichten, daar was hij als 3-jarige bok toch best aan toe...

Kort na de verhuizing zat Mukkie ineens hard te mekkeren in de stal, veel harder dan anders. Het leek erop dat hij zich niet lekker voelde, en we hebben toen (op zondagavond) meteen de dierenarts gebeld. Die had zo'n 3 kwartier nodig om hier te komen. In de tussentijd ging het veel slechter met hem, en nog voordat de dierenarts bij ons was, was hij al dood. Om zeker te weten wat hij mankeerde moest sectie worden verricht, en dat wilden we hem (en ons) besparen. Waarschijnlijk had hij een blokkade in zijn urineleider, waardoor zijn blaas zo vol is geworden dat hij geknapt is. Er was volgens de dierenarts niks meer aan te doen geweest, ook als ze er wel op tijd bij was geweest. Wij waren in shock, zo'n mooi beest wat er van het ene op het andere moment ineens niet meer is... En zijn dames waren we al aan het uitzoeken...

Inmiddels hebben we alweer een jaar geleden 2 geitjes erbij gekocht, en nu vonden we dat het tijd was om weer een bokje aan te schaffen. Qua kleur lijkt hij er totaal niet op, hij lijkt meer op de rest van onze geiten, maar we konden maar 1 naam voor hem bedenken:

Mukkie Reloaded!


*Op de eerste foto van boven naar beneden: Mickey, Makker en Mukmuk

*Op de tweede foto: Mukkie Reloaded

Hiep hiep hoera, Ozzy is 2 jaar!

Vandaag is onze Ozzy alweer 2 jaar oud, de tijd vliegt voorbij!

Ze is al bijna 2 jaar bij ons, en we zijn zo ontzettend blij met haar. Ze is lief voor ons, en super-waaks naar alles wat "niet eigen" is. Een heerlijke (kwijlende, lompe) lobbes die altijd in is voor een knuffel of een stokje gooien, en in de tussentijd bewaakt ze ons en ons huis meer dan prima.

Haar 2 nieuwe poezenvriendinnetjes Ushi en Dushi slapen bij haar in de stal, en ook die heeft ze vanaf dag 1 helemaal geaccepteerd. De poesjes hadden wat langer nodig om aan "dat grote enge beest" te wennen, maar ze zijn helemaal niet bang meer nu. Die 2 poezendames groeien als kool trouwens, het is weer de hoogste tijd om foto's te maken van alle beestjes, maar het schiet er steeds bij in...

We zijn sinds 2 weken het Jacobskruiskruid in ons weiland aan het uitroeien. Doordat ons weiland in de jaren voordat we ons huis kochten absoluut nooit is onderhouden, groeit er meer onkruid dan gras. En dus ook veel Jacobskruiskruid, wat giftig is voor zoogdieren. Zo lang de plant leeft ruikt hij niet lekker, en zullen dieren het ook niet eten. Maar als het weiland gehooid is en het Jacobskruiskruid gedroogd is, dan eten dieren het wel en is het dus giftig. Aangezien wij het weiland graag willen gebruiken om te hooien moeten we dus het Jacobskruiskruid verdelgen. We hebben kunstmest gestrooid, de buurman heeft gegierd, en nu zijn we selectief aan het spuiten. Dat helpt goed, de plantjes worden al helemaal bruin. Maar we moeten 2,5 hectare spuiten, dus de komende 2 weken zijn we daar nog wel zoet mee...

We staan erop hoor!

Het heeft een tijd geduurd, maar Ozzy staat nu dan eindelijk met een kleine fotoreportage op de website van de rasvereniging:

http://mastin-espanol.rasvereniging.org

Ze is dus nu officieel beroemd :-)

Wat is er de afgelopen tijd allemaal gebeurd;

We zijn (tijdelijk) even gestopt met de clickertraining, Ozzy vindt de clicker niet interessant genoeg, en dus zijn we nu iets aan het zoeken waarmee we de clicker leuk kunnen maken. We zitten te denken aan biefstuk of iets dergelijks...
Hooli en Max doen het prima met de clicker, dat gaat dus wel zoals het hoort.
Verder verhaart ze nog steeds wel wat, maar het grootste gedeelte is er nu wel af. Ze vond het de afgelopen dagen ook warm, maar gelukkig is het in de stal lekker koel.

In 2 dagen tijd zijn er 5 kippenkuikentjes uit het ei gekropen, 1 gele, 1 grijze en 3 zwarte. We zijn benieuwd welke kleuren het uiteindelijk gaan worden, en of het hennetjes of haantjes zijn. Het nestje van vorig jaar was 50-50, als dat dit jaar weer zo is dan zijn we wel tevreden. Hoewel we toch het liefst zo min mogelijk haantjes hebben, dat gekraai is ook niet alles!

Dan hebben we afgelopen zaterdag nog 2 nieuwe "gezinsleden" opgehaald; de lapjeskatten-zusjes Ushi en Dushi van nu 7,5 week oud. Ze wonen nu nog in een mega-konijnenkooi in de stal, uiteraard laten we ze een paar keer per dag lekker los om te spelen. Maar ze kunnen overal naar buiten glippen, en omdat ze nu nog niet weten dat ze bij ons wonen, zitten ze dus de komende tijd met zijn tweetjes in de kooi als we er niet bij zijn. Ze vermaken zich prima tot nu toe. Straks als ze groter zijn mogen ze in de stal en om het huis lekker muizen vangen, hopelijk zijn ze daar goed in...

Nieuwe foto's volgen zo snel mogelijk, daar hebben we nog geen tijd voor gehad, met het mooie weer is er genoeg te doen buiten!

(de foto bovenaan is alweer van een paar weekjes geleden)

Maar weer eens een blogje...

Om ons heen wordt weer druk geblogd, wij kunnen natuurlijk niet achterblijven, dus hier ook weer even een berichtje van ons.
Met Ozzy gaat het goed. Ze blaft er nog steeds lustig op los als de buurman weer voorbij komt, maar verder gedraagt ze zich bijzonder rustig. Komt misschien door het mooie weer...

We zijn sinds een week bezig met clickertraining. Nou ja, van trainen is nog niet echt sprake, want we willen Ozzy eerst de clicker goed aanleren. Waar onze andere 2 honden een meter achteruit sprongen bij het horen van hun eerste klik, bleef Ozzy staan kijken en nam ze dankbaar haar beloning in ontvangst. Dat lijkt dus goed te gaan. Overigens, de andere 2 zijn inmiddels helemaal idolaat van de clicker en daarmee zijn we al begonnen met trainen, en met veel succes, iets wat ik van Ozzy nog niet kan zeggen helaas omdat ze de clicker wel leuk vindt, maar andere dingen ook. Maar we houden de moed erin, misschien dat het ons gaat lukken!

Vanmorgen nog een ontdekking gedaan in de stal; 1 van onze kippen was al een paar dagen niet buiten geweest, en nu bleek waarom; een nest vol eieren en een broedse kip er bovenop! Leuk, over een tijdje weer kuikentjes... (de foto is van het nestje van vorig jaar)

Verder volg ik al een tijdje Mastín Espanol Kennel Dartibo in Tsjechië. Op 20 april is daar een nestje van 12 puppies geboren (Rebelle Tornado Erben x Amigo Zeus Bis Mastibe). Niet dat we op zoek zijn naar een Mastín erbij, maar ik vind het een mooie combinatie, en er zit een donker reutje bij waarvan ik erg benieuwd ben hoe die zich gaat ontwikkelen!

Dan nog last but not least; Waarschijnlijk komt binnenkort het foto-artikel van Ozzy on-line op de rasverenigings-website: http://mastin-espanol.rasvereniging.org/ dus blijf die site bekijken!

Ozzy op de rasverenigings-website!

Onze Ozzy staat op de (helaas nog onofficiële) rasverenigings-website;

http://mastin-espanol.rasvereniging.org/!

Het idee is om een aantal mastines van de huidige generatie in beeld te brengen. In het eerste artikel was Merlot "Mello" del Agostadero te bewonderen, en in het tweede artikel zal onze eigen Oz te zien zijn. Omdat het nogal lastig is om haar leuk (en vooral ook zichtbaar) op de foto te krijgen, laten wat recente foto's nog op zich wachten. Hoewel ik afgelopen week wel wat mooie kiekjes heb kunnen maken, wil ik er toch nog een paar bij schieten om de "reportage" compleet te maken. Hierboven alvast een voorproefje, de buurman was weer eens buiten, en dan kan Oz natuurlijk niet anders dan hem scherp in de gaten houden!

Ze verhaart trouwens gigantisch nu, hele plukken onderwol komen van haar af. Als ze buiten is met ons dan proberen we zoveel mogelijk losse plukjes weg te halen, met al dat losse haar ziet ze eruit alsof ze al weken buiten zwerft...

Bij onze Parson Russell Terrier Max gaat het verharen sneller, hem heb ik vandaag geplukt, en hij is weer lekker "kaal". Hij vond het vreselijk, en ik na 4 uur plukken ook, maar hij ziet er weer netjes uit. En we hebben allebei weer 6 maandjes rust qua vachtverzorging, dat is ook wel weer fijn.

Hou de rasverenigings-website in de gaten voor meer foto's van Ozzy!

Eindelijk een foto...

Nou daar is ze dan eindelijk, onze Ozzy op de foto!

Het heeft even geduurd, en het zal misschien ook nog wel even gaan duren voordat ik haar weer "duidelijk" op de foto krijg, maar ze staat erop. De foto is nog steeds wel iets bewogen, maar kleinigheidjes hou je toch...

Waardoor het nu eindelijk een beetje gelukt is? Ozzy houdt van stokjes; van erop kauwen tot ze in 1000 stukjes naast haar liggen, maar ook van stokjes "apporteren". Dus als je een stokje voor haar neus houdt dan gaat ze braaf zitten, en dan zit ze zowaar langer dan 1 seconde stil! Net genoeg tijd voor een foto dus. Dat apporteren staat trouwens tussen aanhalingstekens, want ze gaat het stokje wel als een tank op volle snelheid halen (o wee als je in de weg staat), maar ze komt hem maar de helft van de tijd weer terugbrengen. Toch vindt ze dit een leuk spelletje, en het verbaast ons dat ze er zo'n lol in heeft. Onze 2 andere honden zijn gek op apporteren, stokjes, balletjes, eigenlijk alles wat je weggooit halen ze op en brengen ze terug. Omdat de ME qua karakter zo'n andere hond is, hadden we niet verwacht dat Ozzy dat ook zo goed zou doen. We zijn dus (alweer) blij verrast.

Zijn er voor ons dan eigenlijk ook minpuntjes aan Ozzy? Jazeker wel, alhoewel het natuurlijk altijd maar de vraag is of dat aan het karakter van de ME of van Ozzy toegeschreven kan worden, of dat het "onze eigen schuld" is. Ozzy is waaks, behoorlijk waaks. Dat uit zich in blaffen, wat ze echt lang vol kan houden, ook als "de indringer" al lang weg is (in ons geval is "de indringer" alles en iedereen die langs ons huis loopt, fietst of rijdt over het weggetje langs het huis, ze hoeven dus niet eens op ons terrein te zijn, er naast is ook al niet goed). Vooral tractoren zijn een goeie trigger, en omdat we hier tussen de boeren wonen EN het nu ploeg-, mest-, en zaai-seizoen is, blaft ze in deze tijd van het jaar ontzettend veel. Waarschijnlijk is het een stukje gewenning wat niet helemaal gelukt is qua tractoren, en misschien toch ook wel een stukje erf-verdediging van de ME. Het helpt natuurlijk ook niet mee dat onze overbuurman een loodgietersbedrijf heeft en de hele dag tegen zijn medewerkers schreeuwt, als zijn auto 1 km verderop de straat in rijdt begint Ozzy al te blaffen... Met die man valt helaas niet te praten, hij heeft geen honden-verstand, en dus snapt hij ook niet dat het voor Ozzy onmogelijk is om niet te blaffen als hij naast ons huis loopt te schreeuwen. (Grrr) Dus het blaffen is nog wel een verbeterpuntje laten we maar zeggen, al betwijfel ik of het te verbeteren valt met al die factoren waar we niks aan kunnen doen... En uiteraard zou het lekker zijn als ze net zo gehoorzaam was als onze andere 2 honden, maar dat is een illusie, als we een uiterst gehoorzame hond wilden, dan hadden we geen ME moeten kopen ;-)

Tot zover weer, hopelijk lukt het om binnenkort weer wat betere foto's van Ozzy te maken!

Regen... (ach, alles beter dan sneeuw!)

Het regent de hele ochtend al, blèh...

Nou vinden wij regen echt helemaal niks, maar sneeuw hebben we echt wel genoeg gezien de laatste maanden, dus als dit het alternatief is, vooruit dan maar. Onze beestjes gaan heel verschillend om met regen:

De honden hadden geen zin om langer buiten te blijven dan nodig, ze wilden eigenlijk meteen alweer naar binnen. Ozzy houdt niet zo van regen, in de zomer vindt ze het wel OK als er een klein buitje valt, maar als het ook nog koud is dan gaat ze liever naar binnen. Geef haar eens ongelijk!

Onze geiten rennen bij het eerste spatje regen heel hard naar binnen, (je zou immers nat kunnen worden) en gaan dan in de stal staan "klagen" dat ze niet buiten kunnen spelen. Alsof ze willen dat we de kraan dichtdraaien zodat het ophoudt :) De schapen doen aanzienlijk minder moeilijk, die hebben wel een hokje om droog te staan, maar ze lijken het even aan te kijken. Als het langer regent gaan ze wel droog staan, maar een beetje regen deert ze niet.

Dan hebben we nog de eenden en ganzen, die blijven buiten lopen, al komt het met bakken naar beneden. Kunnen ze zich lekker wassen, het is tenslotte ook een soort douche. Wat mij echt verbaasde, de kippen lopen met dit weer gewoon buiten. Ze worden drijfnat, maar het lijkt ze niks uit te maken. Het lijkt alsof ze denken; "we kunnen de hele avond en nacht nog binnen zitten, nu is het licht en zijn we dus buiten!" Rare "jongens", die kippen...

Het schijnt behoorlijk warm te moeten worden deze week, 15 graden is al voorspeld. Zou het dan toch eindelijk lente worden?

Zoektocht deel 2...

Weer even een kleine update van ons, het was druk de afgelopen week, dus weer weinig tijd gehad om te schrijven.

Qua eventuele dekreuen voor Ozzy hebben we Rodo de Valdejera (of een toekomstige zoon van hem) hoog op ons lijstje staan. Aangezien we de kleur black&tan erg mooi vinden en we uit het eventuele eerste nestje van Ozzy toch wel graag een pup zouden willen houden, zou het natuurlijk leuk zijn als t.z.t de kans bestaat dat er black&tan puppies geboren worden. Het is allemaal nog een behoorlijke "ver-van-mijn-bed-show", maar we denken er al wel regelmatig over na. Ozzy lijkt qua bouw en aftekeningen wel op hem, hoewel dat natuurlijk van een foto altijd moeilijk te zeggen is. We houden hem in de gaten in ieder geval.

Het is de laatste paar dagen mooi weer, en we zijn benieuwd wanneer Ozzy zich weer van haar dikke wintervacht gaat ontdoen. Dat is voor de vogeltjes hier in de buurt heel fijn, zij maken er hun nestjes heerlijk zacht mee. En er is genoeg voor iedereen... (wat ons betreft kunnen alle vogeltjes in Niedersachsen er een nestje mee bouwen, zoooooo veel haar!!!) Tijdens de dagelijkse knuffel-sessies met Ozzy proberen we dan zoveel mogelijk losse plukken haar te verwijderen, een rare gewaarwording om een hond met een stokhaar-vacht te "plukken" (maar dit verschijnsel is bij stokharige honden gelukkig heel normaal 2x per jaar) ;) Als het nog iets warmer gaat worden dan kunnen we daar weer mee aan de slag, en de vogeltjes ook!

* De foto van Rodo de Valdejera is gekopieerd van http://www.mastibe.cz/, en is genomen op de international dog show in Praag (2008). Wie de foto genomen heeft staat niet vermeld.

Foto's Ozzy als pup

Ik heb even geen inspiratie voor lange blog-verhalen, vandaar deze keer een foto-blog. Met een aantal leuke puppy-foto's van Ozzy. Meer volgt later!

Van je familie moet je 't hebben!

Tijdens mijn (voorzichtige) zoektocht naar een geschikte reu voor een eventueel nestje van Ozzy, bedacht ik me dat ik dan natuurlijk ook rekening moet houden met haar voorouders. Dus Oz haar stamboom maar eens onder het stof vandaan gehaald, en er eens goed naar gekeken. Hieronder volgt een simpele versie van haar stamboom...

Vader Amigo van Tiroca

Vader: Basto del Grande Creta Lago

V:Sancho
M:Broyca von Haus vom Steraldted

Moeder:Haïsa Iris von Haus vom Steraldted

V: Davidoff von Haus vom Steraldted
M: Roa de Montes del Pardo

Moeder Anouck von Haus vom Steraldted

Vader: Davidoff von Haus vom Steraldted

V: Terry
M: Anka del Halconero

Moeder: Lola del Valle de Santiago

V: Duque del Valle de Santiago
M: Jamaica

Wat mij meteen opviel was dat er bij Roa de Montes del Pardo HD+ staat, en bij Haïsa Iris von Haus vom Steraldted HD-D. Beide zijn dus HD-positief. Ze zijn (voor zover bekend) de enige uit deze stamboom, maar in de lijn van Ozzy's vader komt dus HD voor. We wilden Ozzy toch al wel een keer laten röntgenen om te kijken hoe het met haar heupen gesteld is, maar dat is dus geen overbodige luxe. Al toen ze een pupje van 12 weken was zijn er heup-foto's gemaakt omdat ze moeilijk liep. Het bleek groeipijn te zijn, en haar heupen zagen er toen prima uit gelukkig. Nadat we toen over zijn gegaan op ander voer met zeer weinig Calcium (we voerden nota bene Royal Canin Giant Puppybrokken met weinig Calcium, speciaal voor hele grote rassen, om te snelle groei tegen te gaan...) is ze beter gaan lopen en heeft ze geen last meer gehad. Dus we hopen er maar het beste van!

Verder ben ik lekker websites van fokkers aan het doorspitten om duidelijk te krijgen welk type ME ons het meeste aanspreekt, en te kijken of er misschien al goede kandidaten tussen zitten. Heerlijk een beetje dagdromen en honden kijken dus... :-)

Anticlimax

Eigenlijk zijn er geen woorden voor, maar ik zal er een paar proberen te vinden;

Zonde, eeuwig zonde van alle voorbereidingen, training, wedstrijden, van alles eigenlijk...
Ongeloof, ongelooflijk dat een coach zoiets doet op het belangrijkste moment in de loopbaan van zijn pupil...
Triest, ontzettend triest dat een jongen alles opgeeft om de beste te zijn, en dat hij de beste is, maar het niet officieel mag zijn door een fout van zijn coach...

Die arme Sven Kramer, maar ook, die arme, arme Gerard Kemkers die met zijn fout zal moeten leven... Dat is misschien nog wel erger!

Zoektocht

Nu de sneeuw dan toch echt verleden tijd is, is het weer tijd voor andere zaken.

Ik heb in het eerste berichtje al even kort gemeld dat Ozzy misschien ooit wel mama gaat worden. We weten nog niet of dit gaat gebeuren, dat hangt nog af van een aantal dingen. Een van die dingen is het vinden van een geschikte dekreu. Dat is nog niet zo simpel, en zeker niet als je onze persoonlijke voorkeur voor zwart of black&tan (zoals Ozzy) of eventueel gestroomd, meetelt. En de voorkeur voor een "gemiddelde" ME, dus niet teveel en niet te weinig "losse" huid, niet te licht maar ook niet te zwaar gebouwd, en niet te klein maar ook niet te groot. Er zijn best een aantal mooie dekreuen, maar een mooie black&tan of een zwarte ben ik tijdens mijn (korte) zoektocht nog niet tegengekomen.

Ozzy heeft een black&tan broertje, en een paar zwarte broertjes, en haar vader (Amigo van Tiroca, zie bovenstaande foto's) is black&tan, maar die kunnen we natuurlijk allemaal niet als dekreu gebruiken. Het viel mij op dat er ontzettend veel lichtgekleurde reuen zijn, af en toe een enkele gestroomde reu, en dus geen donkere reuen. Ze zijn er vast wel, maar ik ben ze op het net nog niet tegengekomen. Gelukkig hebben we nog even de tijd!

Tips zijn uiteraard altijd welkom... :-)

Piet Paulusma

Vanmorgen was het weer een beetje wit rondom het huis, maar gelukkig was dit na een paar uurtjes verdwenen en konden we weer gras zien in de weilanden. Wat een opluchting dat het niet weer bleef liggen! Piet Paulusma had een paar dagen geleden wel gezegd dat het nog lang geen lente zou worden, en dat het weer zou gaan sneeuwen. Maar met komende week overdag 8 tot 10 graden boven nul in het vooruitzicht gingen we er maar van uit dat hij deze keer ongelijk had met zijn voorspelling.

Vandaag was een lekker luie zondag, wel een paar huishoudelijke dingen gedaan, maar verder wat TV gekeken en wat op internet gesurfd. Ook de honden waren lui vandaag, Hooli en Max hebben bijna de hele dag geslapen. Ozzy heeft vanmorgen nog wel de kippen bij haar voerbak weggejaagd zodat ze kon eten, maar daarna ook niet veel meer uitgevoerd. Ze heeft een tijd geleden een groot bot gekregen, dit heeft ze toen meteen verstopt, maar vandaag heeft ze hem weer gevonden en er lekker op geknaagd. Dus zij had ook een rustig dagje.

Helaas voor ons sneeuwt het op dit moment alweer, dikke vlokken, en het ziet er naar uit dat het weer een flinke laag wordt. Weer is alles wit, om hopeloos van te worden! En uiteraard had Piet Paulusma gelijk met zijn voorspelling, in de meeste gevallen klopt zijn voorspelling het beste, nu dus ook weer. Nou maar hopen dat die 8 tot 10 graden boven nul dan ook klopt...

Oant moarn!

De sneeuw is nu toch echt (bijna) weg!

Wat wilden we graag een witte kerst... En wat vonden we het prachtig toen de sneeuw een week bleef liggen! En 2 weken, en 3 weken, zelfs 4 weken was ook nog leuk. Toen zou het gaan dooien, in heel nederland was de sneeuw weg, maar in het noorden bleef het liggen. Uiteindelijk is het hier 2 maanden wit geweest... De sneeuw kwam zogezegd onze neus uit, het is prachtig, maar als je er steeds met de auto doorheen moet dan is het al gauw minder mooi. De honden* vonden de sneeuw in het begin ook geweldig, maar na een paar weken vonden ze het al niet meer interessant. En steeds die koude natte pootjes schoonlikken ging ook vervelen hahaha! Maar wat zijn we allemaal blij dat na een paar dagen geen vrieskou dan ein-de-lijk de sneeuw zo goed als verdwenen is, hèhè...

De bovenstaande sneeuw-foto is achter ons huis genomen, in het "geitenweitje", met op de achtergrond de weilanden.

* "De honden" zijn Hooli (voluit Hooligan) onze kruising Mechelse herder / Border Collie van bijna 10 jaar oud, Max onze Parson Russell Terrier van 9,5 jaar oud (zie bovenstaande foto van beiden), en dan natuurlijk Ozzy onze ME van 1,5 jaar oud (goede foto volgt binnenkort).

Test 1, 2, 3...

Na wat denkwerk ben ik dan toch overstag: we hebben een blog!

De titel van de blog luidt Mastin Español Ozzy, geen verrassing dus dat wij eigenaar zijn van een Mastin Español (teef) die Ozzy heet. Nou ja, eigenlijk heet ze Agilis, maar wij vonden toch echt dat ze een andere naam nodig had! Gezien de voorliefde (van manlief Sjaak voornamelijk, maar ik doe dapper mee) voor hardrockmuziek, was de naam Ozzy snel gevonden. En het blijkt een goede naam te zijn voor onze ietwat maffe "Princess of darkness"! Ze is geboren op 21 juni 2008, en op 16 augustus 2008 hebben we haar opgehaald. Sindsdien zijn we blij verrast door het karakter van de Mastin Español, en proberen we ons er nog wat meer in te verdiepen. Misschien dat Ozzy ooit nog mama gaat worden, maar dat zal nog een tijdje duren.

Binnenkort meer over Ozzy, ons, en alle andere bewoners van onze boerderij in het Noorden van Deutschland.