Eindelijk een foto...

Nou daar is ze dan eindelijk, onze Ozzy op de foto!

Het heeft even geduurd, en het zal misschien ook nog wel even gaan duren voordat ik haar weer "duidelijk" op de foto krijg, maar ze staat erop. De foto is nog steeds wel iets bewogen, maar kleinigheidjes hou je toch...

Waardoor het nu eindelijk een beetje gelukt is? Ozzy houdt van stokjes; van erop kauwen tot ze in 1000 stukjes naast haar liggen, maar ook van stokjes "apporteren". Dus als je een stokje voor haar neus houdt dan gaat ze braaf zitten, en dan zit ze zowaar langer dan 1 seconde stil! Net genoeg tijd voor een foto dus. Dat apporteren staat trouwens tussen aanhalingstekens, want ze gaat het stokje wel als een tank op volle snelheid halen (o wee als je in de weg staat), maar ze komt hem maar de helft van de tijd weer terugbrengen. Toch vindt ze dit een leuk spelletje, en het verbaast ons dat ze er zo'n lol in heeft. Onze 2 andere honden zijn gek op apporteren, stokjes, balletjes, eigenlijk alles wat je weggooit halen ze op en brengen ze terug. Omdat de ME qua karakter zo'n andere hond is, hadden we niet verwacht dat Ozzy dat ook zo goed zou doen. We zijn dus (alweer) blij verrast.

Zijn er voor ons dan eigenlijk ook minpuntjes aan Ozzy? Jazeker wel, alhoewel het natuurlijk altijd maar de vraag is of dat aan het karakter van de ME of van Ozzy toegeschreven kan worden, of dat het "onze eigen schuld" is. Ozzy is waaks, behoorlijk waaks. Dat uit zich in blaffen, wat ze echt lang vol kan houden, ook als "de indringer" al lang weg is (in ons geval is "de indringer" alles en iedereen die langs ons huis loopt, fietst of rijdt over het weggetje langs het huis, ze hoeven dus niet eens op ons terrein te zijn, er naast is ook al niet goed). Vooral tractoren zijn een goeie trigger, en omdat we hier tussen de boeren wonen EN het nu ploeg-, mest-, en zaai-seizoen is, blaft ze in deze tijd van het jaar ontzettend veel. Waarschijnlijk is het een stukje gewenning wat niet helemaal gelukt is qua tractoren, en misschien toch ook wel een stukje erf-verdediging van de ME. Het helpt natuurlijk ook niet mee dat onze overbuurman een loodgietersbedrijf heeft en de hele dag tegen zijn medewerkers schreeuwt, als zijn auto 1 km verderop de straat in rijdt begint Ozzy al te blaffen... Met die man valt helaas niet te praten, hij heeft geen honden-verstand, en dus snapt hij ook niet dat het voor Ozzy onmogelijk is om niet te blaffen als hij naast ons huis loopt te schreeuwen. (Grrr) Dus het blaffen is nog wel een verbeterpuntje laten we maar zeggen, al betwijfel ik of het te verbeteren valt met al die factoren waar we niks aan kunnen doen... En uiteraard zou het lekker zijn als ze net zo gehoorzaam was als onze andere 2 honden, maar dat is een illusie, als we een uiterst gehoorzame hond wilden, dan hadden we geen ME moeten kopen ;-)

Tot zover weer, hopelijk lukt het om binnenkort weer wat betere foto's van Ozzy te maken!